Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Άτιτλο

Μόνος...

Πάλι εδώ στέκομαι,
εκεί που με άφησες...

Φώτα και φωνές. Τίποτε άλλο.
Όλα αναμειγνύονται στο γκρίζο.
Και χάνονται...

Όπως χάθηκες και εσύ, αγάπη μου...

Έφυγες, και μ' άφησες...

Ελπίδες και αναμνήσεις, τίποτα άλλο.
Ούτε πόνο ούτε συναίσθημα.

Κενό...
Μόνο κενό.

Ούτε αγάπη, ούτε μίσος.

Μόνο αναμνήσεις και μια ιστορία.
Μια ιστορία χωρίς τίτλο.
Μια ιστορία δικιά μου, άτιτλη.
Γιατί η αγάπη δεν έχει τίτλους και ταμπέλες.

Έφυγες...
Και μ' άφησες μόνο...
ερωτευμένο...

ερωτευμένο με το όνειρο.




Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Βράδιασε

Το σκοτάδι απλώθηκε απαλά στον καλοκαιρινό ουρανό.
Τα άστρα έλαμπαν ποιο πολύ από κάθε άλλη εποχή.

Η πόλη πνίγηκε στην αγάπη.
Οι άνθρωποι για πρώτη φορά γελούσαν
Χαμένοι στο φιλί του θανάτου τριγύριζαν στα σοκάκια και έκαναν έρωτα.

Πάθος.
Όλα αυτήν την νύχτα άλλαζαν.
Οι μάσκες έπεφταν.
Και η πόλη ανέπνεε ξανά.
Ένταση, και ατελείωτος χoρός των σκέψεων, όλη νύχτα.

Η πόλη μύριζε ρόδο.
Ο αέρας ρουφούσε τα φιλιά μας.

Και η νύχτα υποδέχτηκε την ανατολή.
Και όλη η πόλη ερήμωσε.
Και μόνο τότε απλώθηκε παντού το άρωμα σου.
Μαστουρώνοντας όλες τις αισθήσεις του κορμιού μου.

Και γυμνή έστειλα την σκέψη μου να σε βρει.
Να μην σ' αφήσει..
Μέχρι το πρωί να μας βρει μαζί.

Και η πρώτες ακτίνες τρύπησαν την σκιά και χώθηκαν στην αγκαλιά μας.
Στο φιλί μας.
Στην αγάπη μας.






Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Χάρισμα..

Όταν ήμουν μικρός είχα ένα χάρισμα.
Γελούσα!
Όλη μέρα, όλη νύχτα.
Κάθε ώρα και λεπτό.
Παντού και πάντα.

Αλλά όσο μεγάλωνα τόσο έχανα αυτό το χάρισμα.
Όσο μεγάλωνα σταματούσα να γελάω.
Η μαμά μου μου είπε ότι θα το χάσω κάποτε.
Θα έρθουν στιγμές που δεν θα χαμογελάω,
ότι όσο εγώ μεγαλώνω τόσο αυτό θα μικραίνει.

Αλλά είμαι εδώ,
για να της πω ότι έκανε λάθος
και ότι ακόμα χαμογελάω.
Ακόμα και τώρα 
και θα χαμογελάω για πάντα
και παντού.

Από εδώ μέχρι εκεί πάνω. 
Είμαι χαρούμενος και τώρα, που έρχομαι κοντά σου.

Μαμά δες με!
Χαμογελάω..

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Στην πλάνη της νύχτας

Και ήρθε νύχτα πάλι
και κάθομαι εδώ στο τζάμι
να κοιτώ την βροχή που πέφτει
και να σκέφτομαι.

Πόσα όνειρα ξεπλύθηκαν χθες βράδυ;
Πόσες ελπίδες πνίγηκαν στις σταγόνες της βροχής;

Και να το πάλι.
Το φως τρεμοπαίζει,
τα μάτια αργούν να συνηθίσουν στο σκοτάδι
και μου παίζουν παιχνίδια στην πλάνη της νύχτας.

Που άφησα το χαμόγελο μου;
Που πήγε η αγάπη;

Και έτσι βλέπω την σκιά σου,
να έρχεται σ' εμένα
για μια βρεγμένη αγκαλιά,
για ένα τελευταίο φιλί
για έναν ψίθυρο στην πλάνη της νύχτας.

Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Καθρέφτης

Συγκεντρώσου!
Τίποτα δεν είναι ίδιο.
Όλα αλλάζουν.
Οι ρωγμές στον ουρανό μεγαλώνουν.
Η ρόδα γυρνάει.
Το αύριο γίνετε σήμερα και όλα χάνονται.
Όλα πεθαίνουν, μα εγώ σώζομαι.
Σώζομαι χωρίς να το περιμένω και να το ελπίζω.
Η ευγνωμοσύνη που δεν πέθανα ακόμα.
Που δεν χάθηκα στην αγκαλιά σου.
Με κάνει καθρέφτη της καρδίας σου.
Κοιτάς...
Και ξέρεις, ότι...

Θα με δεις στα μάτια σου να χάνομαι και στο φιλί σου να πεθαίνω.





Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Στροφές

Δεν μ'αρέσουν οι στροφές, με κάνουν να χάνομαι.
Γύρω, γύρω στον δρόμο για να με φέρουν πάλι πίσω.
Εκεί που μ'άφησες.
Εκεί που μ'έριξες στην τρέλα.
Και έτσι άλλαξα, έγινα ένας παρανοϊκός.
Έβλεπα ξωτικά στις άκρες του δρόμου,
δράκους στην καταχνιά των συννέφων.
Φωτιές στο βλέμμα των ανθρώπων
και πάγο στις καρδιές τους.





                                                                                            Στον δρόμο για Πήλιο



Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Η αγάπη...

Η αγάπη ξεκινάει με ένα χαμόγελο και ένα σπινθηροβόλο βλέμμα. 
Ή ίσως με μια απρόσμενη βόλτα; 
Σίγουρα πάντως η αγάπη δεν είναι προσχεδιασμένη.  
Είναι αυθόρμητη και ξαφνική. 

Η αγάπη συνεχίζει με ένα τρυφερό χάδι κάτω από το ανάμεικτο μπλε του ουρανού. 
Ή ίσως με ένα παθιασμένο φιλί γεμάτο συναισθήματα; 
Σίγουρα πάντως η αγάπη δεν είναι απλή.
Είναι μια συνεχής απόδειξη του έρωτα σου.

Η αγάπη δοκιμάζει την αντοχή σου.
Ή μήπως η αντοχή είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση;
Σίγουρα πάντως η αγάπη δεν ανέχεται εγωκεντρισμούς και εγωισμούς. 
Θέλει το εγώ να γίνετε εσύ και το εσύ να γίνετε εμείς.

Η αγάπη καταλήγει σε ένα ανεξέλεγκτο ερωτισμό στο χρώμα του ρόδου.
Ή μήπως καταλήγει κουλουριασμένη σε ένα κρύο χαντάκι;
Σίγουρα πάντως η αγάπη είναι απρόβλεπτη. 
Θέλει μα τρελή και ξέφρενη καθημερινότητα πάθους.

Η αγάπη τελειώνει με πόνο, δάκρυ.
Ή μήπως έχει αυτό το λεγόμενο Happy End
Σίγουρα όμως η αγάπη δεν είναι εύκολο να τελειώσει.
Γιατί ακόμα και εάν πεθάνει το πάθος ο ένας ακομα θα συνεχίσει να ελπίζει.