Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Ψίχουλα αγάπης!

Σαν ψίχουλο στην καρδιά σου
προχωράω και σκέφτομαι
με τα μάτια της ψυχής
όλα αυτά
που η βροχή
έσβησε από την φωτιά μας.                     
                        Θέλω να είμαι κοντά σου,
                         να σου πιάνω το χέρι 
                   και να πηγαίνω στον παράδεισο
                              ώσπου να χαράξει 
                            και το όνειρο σβήσει.
Βρεγμένος
σαν το λιοντάρι
περιμένω στην στάση
της φωνής σου,
ένα γλυκό χάδι,
ένα τρυφερό φιλί,
ένα θανατηφόρο βλέμμα
όχι πολλά μα ούτε και λίγα
τόσα όσα αρκούν
για να με στείλουν και πάλι πίσω,
πίσω στην σταγόνα της αγκαλιάς σου
εκεί που μπορώ να γίνομαι
ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ...



     









Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Συνέχισε να περπατάς ακόμα και εάν μπροστά σου εμφανιστεί ένας κενός τοίχος.

Δεν πέφτεις μόνο εάν σε σπρώξουν.
Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να πέσεις και μόνος σου,
να γλιστρήσεις,
να σκοντάψεις,
να κυλιστείς,
αλλά κάθε φορά θα σηκώνεσαι
ποιο δυνατός.
Θα πατάς ποιο σταθερά στα πόδια σου,
για να δείξεις απλά
ότι στέκεσαι και πάλι όρθιος
όσες φορές και να έπεσες.

\

                                 
                                      " Τουλάχιστον έμαθα να περπατώ όρθιος και όχι να σέρνομαι.
                                Προσπερνώντας όλα τα εμπόδια που μου βάζουν οι δήθεν. "
                               














Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Ψίθυροι καρδιάς


                                                                Αγαπάς;
                                                                      Πες το...
                                                 Τραγούδησε το...
                                                                      Γράψε το...
                                                  Ζωγράφισε το...
                                                                 Φώναξε το...
              Μες την βροχή με υψωμένο το κεφάλι ψιθύρισε το στα άστρα με την ελπίδα να το ακούσει.
                                                           Εάν δεν ελπίζεις,δεν αγαπάς.
                                        Μην φοβηθείς εάν χάσεις ή αν κερδίσεις , απλά πάλεψε.
                                                       Εάν δεν παίρνεις ρίσκα,δεν αγαπάς.
                                            Το μόνο που θα χάσεις είναι λίγα δάκρυα που αξίζουν.
                                                              Εάν δεν αξίζουν,δεν αγαπάς.
                                                                      Μην ντρέπεσαι.
                                                                  Εάν ντρέπεσαι δεν αγαπάς.
                                                    Δεν έχεις και δεν θα αγαπήσεις ποτέ σου.
                                         Απλά τόλμα, πάρε το ρίσκο,κανε τα όλα για την αγάπη.
                    Η αγάπη σαν ψίθυρος από την σκόνη των αστεριών στο χρώμα του πάθους 
                                                                     είναι δύναμη,
                                                                       σε γεμίζει.
                                                         Γεμίζει κάθε τι μέσα σου.
                                                                      Είναι βροχή,
                                                 ήλιος που σε τυφλώνει με την ομορφιά της.
                                                    Είναι η μοναξιά του φεγγαριού την μέρα.
                                                                       Είναι ζωή.
                                       Είναι δήγμα ότι είσαι ζωντανός γιατί χωρίς την Αγάπη
                                               είσαι ένα περιπλανώμενο πλάσμα χωρίς ουσία,    
               βουτηγμένο στην μοναξιά,την απελπισία και την μιζέρια του βυθού στο χώμα.

Μην περιμένεις η αγάπη να σου πέσει από  τον ουρανό,
είναι κάτι που δεν σου δίνετε
το ανακαλύπτεις.
                                        



Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Αγνοώντας τα σημάδια!

Ότι δεν μπορείς να δεις,
                      δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει.
         
Ότι δεν μπορείς να ακούσεις,
                     δεν σημαίνει ότι δεν λέγεται.
       
Ότι δεν μπορείς να μυρίσεις,
       δεν σημαίνει ότι είναι άοσμο.
       
Ότι δεν μπορώ να σου δώσω,
       είναι αυτό που με πονάει ποιο πολύ.
  
 Ότι κατάφερα να σου δώσω,
       κράτησε το είναι δικό σου  και είναι για πάντα.

Ότι κραταω κρυφο,
      είναι αυτό που νιώθω.

     "Απλά πίστεψε και θα το αγγίξεις."



Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Sorry Seems To Be The Hardest Word.



                                                  Το να συγχωρείς είναι εύκολο,
το να ζητάς συγνώμη είναι ακατόρθωτο.

Δεν είναι αδυναμία,
είναι δύναμη,δύναμη ψυχής.

Είναι η ποιο σημαντική λέξη για τον άνθρωπο,
και ταυτόχρονα είναι και η ποιο δύσκολη λέξη για να πει.

Δεν είναι μια απλή λέξη,
είναι η συνειδητοποίηση του λάθους,
πρέπει να ρήξεις και τον λίγο εγωισμό της φτηνής σου προσωπικότητας,
για να το κάνεις.

Ωστόσο είναι το δώρο του ανθρώπου 
στις σχέσεις και στα λάθη.

Μην φοβάσαι να ζητήσεις συγνώμη,
να φοβάσαι μόνο
τι θα γινόταν
εάν δεν είχες ζητήσει.

Για αυτό πριν χάσεις το παιχνίδι,
απλά παίξε...




                     
\

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Είναι δύσκολο να ξαναδώσεις την ελπίδα...

Γιατί;
Όλα ξεκινάνε με ένα γιατί,
γιατί να με πληγώσει,
γιατί εμένα.
Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι τα λόγια πονάνε ποίο πολύ και από το να σε μπήγουν μαχαίρια σε όλο σου το σώμα;

Κάτσε και σκέψου πριν πεις κάτι.
Εάν το ξεστομίσεις δεν μπορείς να το πάρεις πίσω.
Είναι σαν το λουλούδι,
που άπαξ και το  κόψεις και μαραθεί 
δεν μπορείς να του ξαναδώσεις ζωή.

Για αυτό πριν πεις κάτι,πριν κάνεις το πρόσωπο που θα του το πεις να ρωτάει γιατί
κάτσε και σκέψου.

Μπορείς τόσο γρήγορα να του πυροβολήσεις την καρδιά;

Μπορείς τόσο εύκολα να τον μαράνεις;

Μπορείς να του σκοτώσεις το όνειρο τόσο ψυχρά;


Ψυχρά λόγια.

Δεν ηθελες να του δώσεις ψεύτικες ελπίδες και να τον πληγώσεις στο τέλος;
Ήθελες να του μιλήσεις τόσο ψυχρά και απότομα;
Το κρύο από τα λόγια σου, φοβήθηκες ότι θα του πληγώσουν την ψυχή;
Τότε γιατί; Γιατί τα έκανες όλα αυτά;

Μην αρχίζεις κάτι εάν δεν έχεις την δύναμη
 και όσο κουράγιο χρειάζεται να το πας μέχρι το τέλος.

Μην του δίνεις θάρρος,χωρίς να το επιθυμείς πραγματικά.

Μην τον κάνεις να ελπίζει για κάτι,που είναι τελειωμένο πριν αρχίσει.

Μην τον κάνεις να ονειρεύεται,για απατηλά όνειρα.

Μην του δίνεις απατηλές υποσχέσεις,που δεν θα μπορέσεις να τηρήσεις.

Μην τον κάνεις να πιστεύει σε φαινόμενα που απατούν.

Μα πάνω απο ολα,μην τον κάνεις να σε ερωτευτεί.

Η φώτο είναι λίγο άκυρη,
αλλά ταιριάζει με τον τίτλο,
μιας και είναι ένα ψυχρό πρόσωπο από χιόνι.


Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Τα πολλά λόγια είναι φτωχια...




Δεν έχω να σου πω πολλά,

ότι ήταν να στο πω στο είπα.

Σε κοίταξα στα μάτια σιωπηλά,

σ'αγαπώ σε είπα.

Το ψιθύρισα σε σένα,

με δυο μάτια πονεμένα.



Μην αφήνεις τίποτα για αύριο, μπορεί να είναι αργά...

Είχα τόσα όνειρα για ζωή.
Είχα τόσες ελπίδες, τόσους στόχους να πραγματοποιήσω.
Είχα την κοπέλα μου,το άλλο μου μισό.
Είχα την αδερφή μου,να με περιμένει να την φιλήσω για καληνύχτα.
Είχα τους γονείς μου, ήταν πάντα δίπλα μου, εκτός απο τώρα.
Δεν ήταν εδώ και ένιωθα τόσο μόνος.
Άνοιξα τα μάτια...
Βρισκόμουν ακόμα μέσα στο χιόνι.
Τα άστρα πρώτη φορά έλαμπαν τόσο στον ουρανό.
Με καλούσαν να πάω κοντά τους.
Όμως ήθελα να σας χαιρετήσω πριν φύγω.
Να σας πω πόσο σας αγαπώ!
Αλλά δεν είχα χρόνο έσβηνα,η ψυχή μου έσβηνε και το κρύο με τύλιγε ολο και περισσότερο.
Έπεφτα,το ένιωθα. Έπεφτα στο κενό.
Περνούσα στο σκοτάδι.
Ξανά άνοιξα τα μάτια μου, όλα ήταν θολά...
Κόσμος, πολύ κόσμος, όλοι με κοιτούσαν.
Ένιωθα το βλέμμα τους καρφωμένο πάνω μου.
Κάποιος έκλαιγε. Γιατί έκλαιγε; Φοβήθηκα.
-Γιατί σε εμένα; μονάχα αυτό ξεστόμισα αλλά δεν πήρα απάντηση.
Άνοιξα για τελευταία φορά τα μάτια μου...
Τους είδα.
Ήταν εδώ,οι γονείς μου και η αδερφή μου.
Με Χαιρετούσαν καθώς ετοιμαζόμουν για το μεγαλύτερο ταξίδι που θα έκανα ποτέ.
Ένιωσα μια ζέστη, παράξενη της εποχής.
Και ένα παράξενο φως μέσα στην νύχτα.
Τι να ήταν άραγε;
Ήμουν καλά(αυτό είχε σημασία)...
Μπορεί ο οδηγός να μου στέρησε το μεγαλύτερο δώρο που μου δόθηκε ποτέ,
αλλά τώρα είμαι καλά και δεν κρατάω κακία σε κανέναν.
                        Είμαι καλά...


Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Η ζωή δεν μετριέται σε νομίσματα....

Δεν θέλω να γίνω "κάτι", 
                δεν το επιθυμώ.
Δεν θέλω να με θυμούνται,
                για αυτόν που ήταν "κάτι".
Δεν θέλω αυτό το "κάτι",
                να επηρεάζει την ζωή μου.
Μπορεί να είναι ισχυρό, αλλά 
             δεν μπορεί να αγοράσει τα πάντα.
Γιατί υπάρχουν ποιο ισχυρά πράγματα από αυτό το "κάτι",      
                       που δεν μπορεί να τα αγοράσει.
Δεν μπορεί να εξαγοράσει τα όνειρα,
γιατί δεν είναι φυλαγμένα στο συρτάρι,
μέχρι να τα αγοράσει κάποιος.
Δεν μπορεί να αγοράσει 
την αγάπη, ούτε την φιλία.
Δεν μπορεί να εξαγοράσει
τον ήλιο,
μήτε το φεγγάρι,
μήτε την βροχή.
Πόσο μάλλον την ζωή ή τον θάνατο.
Μπορεί να εξαγοράζει τους ανθρώπους,
αλλά μπροστά μου δεν έχει καθόλου δύναμη,
είναι ανίσχυρο και δεν θέλω
να με θυμούνται για αυτό το "κάτι".
Θέλω να με θυμούνται
για αυτό που είμαι τώρα και θα παραμείνω,
και χαίρομαι για αυτό.
Όσο φτωχός και να είμαι
αυτό θέλω να παραμείνω,
να παραμείνω ΚΆΠΟΙΟΣ,
γιατί μπορεί να μην έχω αυτό το "κάτι"
αλλά είμαι πλούσιους
στην αγάπη,
την φιλία κ΄
στην ψυχή.
Δεν θα μου λείψει τίποτα γιατί έχω φίλους που τους αγαπάω και μπορώ να στηριχτώ πάνω τους
και αυτό δεν συγκρίνετε
με όλα τα "λεφτά" του κόσμου...

Το χρήμα είναι γλυκό, αλλά δεν φέρνει πάντοτε την ευτυχία...