Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Εσύ μοναχικέ ιππότη

Ο ουρανός μαύρισε.
Ο ήλιος εξαφανίστηκε.
Το φεγγάρι μαράθηκε και τα άστρα κλαίνε.
Αλλά εσύ βρίσκεσαι εκεί.
Στον δικό σου κόσμο.
"Σε ένα παράλληλο σύμπαν." όπως λες.
Ακομα προσπαθείς, προσπαθείς να μείνεις σταθερός στα δικά σου πιστεύω και στις δικές σου αξίες.
Προσπαθείς να κρατήσεις τους ανθρώπους κοντά σου.
Προσπαθείς...
Μα ξεχνάς ένα πράγμα.
Η ζωή μπορεί να φέρνει αλλαγές μα ότι αξίζει μένει.
Για αυτό σταμάτα.
Μην αγχώνεσαι για το μέλλον ζήσε μόνο το παρόν.
Ότι και εάν γίνει θυμήσου,
θυμήσου όλα αυτά που έμαθες από την ζωή και το σημαντικότερο;
δεν μπορείς να την αλλάξεις.
δεν μπορείς να αλλάξεις το πεπρωμένο, απλά το ζεις.
Για αυτό πριν μείνεις μόνος,
πριν σε απογοητεύσει αυτός ο κόσμος απλά ζήσε τον.
Να ζεις τα πάντα,την κάθε στιγμή και να αρπάζεις κάθε ευκαιρία που σου δίνετε.
Ποτέ δεν ξες πότε θα σου δοθεί η επομένη.
Για αυτό μοναχικέ ιππότη μην ψάχνεις την τέλεια ζωή,
τους τέλειους ανθρώπους,
τον τέλειο κόσμο.
Ξεκίνα να προσαρμόζεσαι σ'αυτόν τον κόσμο, με ότι σου δοθεί.
Μην ζητάς παραπανίσια και θα το δεις.
Κάποια μέρα θα δεις την ανατολή και στο δικό σου παραμύθι.

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Ζώντας.!

Έχουν περάσει πολύ άνθρωποι από την ζωή μου.
Μα κανείς δεν κάθισε, ήταν όλοι τους περαστικοί.
Όλοι όμως προσέφεραν κάτι σε αυτήν.
Ήτε καλό ήτε κακό.
Λίγοι όμως ήταν αυτοί που με εντυπωσίασαν και ακομα λιγότεροι αυτοί που θυμάμαι μέχρι σήμερα.
Λίγοι είναι αυτοί που αγάπησα και ακομα λιγότεροι αυτοί που μίσησα.
Μα έμαθα κακία να μην κρατώ.
Δεν τους γνώρισα για να τους κρίνω,
τους γνώρισα για να τους αγαπήσω
για να τους κρατήσω στην ζωή μου,
και να μου την αλλάξουν.
Να την ομορφύνουν και να της δώσουν χρώμα.
Σ'αυτούς τους εκλεκτούς δεν προσποιήθηκα ποτέ,
ήμουν μόνο εγώ.
Δεν με ένοιαζε να τους εντυπωσιάσω, αλλά να τους κρατήσω.
Γιατί κοίταξα να ζήσω και όχι να παίξω μια παράσταση που κάποτε θα τελείωνε.
Και τα κατάφερα.
Ζώντας όπως ήμουν τους κράτησα για πάντα.