Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Η ατέλεια του σχεδίου

Μου είχες ζητήσει να μην σ΄αφήσω ποτέ,
να είμαι δίπλα σου ότι και αν γίνει,
να σου κρατάω το χέρι σφιχτά και να σε στηρίζω.
Mου είπες τι να κάνω όταν θα είσαι χαρούμενη,
και ακομα τι να μην κάνω όταν είσαι θλιμμένη.
Ακομα μου είπες τι να κάνω για να λάμψει το χαμόγελο σου και
τι να κάνω για να μην δω το δάκρυ σου.
Είχες φροντίσει για όλα ή μάλλον έτσι νομίζαμε.
Δεν μου είχες πει τι να κάνω,
όταν εσύ φύγεις,
όταν πεις εσύ πρώτη πεις το αντίο.
Τότε τι; Τι να κάνω;

Να αναρωτηθώ;
« Τι έκανα λάθος; »

Να περιμένω;
«Για πόσο;»

Να σε αφήσω ήσυχη;
« Ούτε ένα γεια;»

Είδες;
Υπήρχε μια ατέλεια στο σχέδιο σου.
Άφησες μια εκκρεμότητα.
Δεν το είχες φροντίσει,ή μήπως δεν το είχες προβλέψει;
Πίστευες θα μείνεις για πάντα εδώ;
Ήταν λάθος. Ένα αστείο που δεν έπρεπε ποτέ να συμβεί.
Πίστευα ότι ο κόσμος ήταν άδικος, ότι εσύ ήσουν άδικη,
αλλά έκανα λάθος.
Εγώ έσφαλα από την πρώτη στιγμή,
που δεν είπα όλα αυτά που ένιωθα.

Είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Πάντα ήμουν.


3 σχόλια: