Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Τρένο συναισθημάτων (παρτ 2)

...

"Αλλά κάποιες φορές ίσως είναι ποια αργά για να διορθώσεις κάποια πράγματα" τις είπε ο φίλιππος.
" Σωστό αυτό αλλά σου έχω δείξει άπειρες φορές οτι νοιάζομαι. Και δεν ξέρω και γιατί στεναχωριέσαι;"
"Μα πριν λίγο είχες πει στην Μάνια οτι πας για άλλα, πως να σε εμπιστευτώ;"
"Πριν λιγο καιρό πήγαινα! Τώρα σε θέλω φίλιππε."του ψιθύρισε η Ελίνα.
Τα πράγματα ήταν πολύ περίπλοκα μεταξύ και κατέληγαν σε αδιέξοδο σχεδόν πάντα! Είχαν μια μεγάλη αγάπη, άσχετα εαν τώρα ο Φίλιππος δεν πίστευε σε αυτήν.
Ο Φίλιππος δεν μπορούσε πουθενά να την κάνει ευτυχισμένη,τις έφερνε ολο αντιρρήσεις και δήθεν ότι η Ελίνα θέλει να φύγει.
Στο λέγε λέγε όμως ήρθε και αυτή η στιγμή.

 Την θυμάμαι σαν να ταν χθες, έγραψε ο Φίλιππος, όταν ήρθε η Ελίνα και με είπε οτι την αγάπη δεν την σχεδιάζεις. Δεν έχει σίγουρη αρχή, και σίγουρα δεν έχει τέλος ή ορατή ημερομινία λίξης σε αυτούς που την ζούνε.Απλός δεν είναι πως σταμάτησα να σε θέλω. Κουράστηκα λίγο από όλα τα προσχέδια, από της ημερομηνίες κτλ.


Και τότε όλα απλά κατέρρευσαν σαν μια στοίβα απο τραπουλόχαρτα.
Και έτσι χωρίς κανείς να πιστεύει οτι θα τα καταφέρουν τελείωσε έτσι το γυμνάσιο με την τελευταία τους έντασή να τους κάνει δυο καλούς φίλους.

Αλλά όχι, το κάρμα(ή πειτε το όπως θέλετε) δεν θα τους άφηνε ετσι. Δεν θα άφηνε την αγάπη τους να μείνει στις αναμνήσεις τους ως ενας ανεκπλήρωτος έρωτας.

Και ετσι έστω για 10 λεπτά συναντήθηκαν οχι για να μιλήσουν αλλά γιατί ο Φίλιππος τις είχε υποσχεθεί να τις δώσει κάτι και ετσι συναντήθηκαν.
Όχι οτι έγινε κάτι αλλά το μέλλον επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις...
Όχι σύντομα αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ.

Πέρασε και το καλοκαίρι με αμυδρή επικοινωνία μεταξύ τους.
Το Φθινόπωρο όμως ήθελε να τους δει μαζί,πριν ρίξει τα φύλλα του ήθελε να τους δει μαζί.
Έτσι συναντήθηκαν για να του επιστρέψει αυτό που της είχε δώσει το καλοκαίρι.

Συναντήθηκαν, μίλησαν, γέλασαν και το βράδυ γύρισαν σπίτια τους.

Πέρασε καιρός όταν πήρε πρωτοβουλία η Ελίνα και του είπε οτι μετά την συνάντηση τους ένιωσε κάτι όπως παλιά.Το ίδιο ένιωσε και ο Φίλιππος! Αλλά και πάλι δεν έγινε τίποτα!

Έτσι πέρασε ο καιρός και το αίσθημα ξανά σβήσε τουλάχιστον απο την μεριά της Ελίνας.
" συγνώμη αλλά δεν νιώθω πια αυτά που ένιωθα παλιότερα, κι εσύ μου στέλνεις κάτι περίεργα μνματα κι εγώ δεν ξέρω τι να απαντήσω. Απλώς πιστεύω πως τα πράγματα είναι καλύτερα έτσι, ήμαστε ακόμη φίλοι, μην το ξεχνάς­ ­."
"  Δεν έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου,όμως μπορώ να σε ακούσω.Δεν μπορώ να αλλάξω τ παρελθόν ή τ μέλλον σου.Όμως όταν θα με χρειαστείς θα είμαι εκεί μαζί σου. Μπορώ να σου προσφέρω τ χέρι μου να κρατηθείς και να μην πέσεις. Δεν  κρίνω τις αποφάσεις που  παίρνεις στην ζωή σου,αρκούμε στο να σε στηρίζω να σου δίνω κουράγιο. Θα σου προσφέρω όσο χώρο χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις. Δεν μπορώ να σου πω ποία είσαι ούτε ποια πρέπει να γίνεις, μόνο μπορώ να σε αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου.!  Να ξέρεις ότι είμαι εδώ περαστικός... Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι ο 1ος, ο 2ος ο 3ος στην λίστα σου μου αρκεί που με θεωρείς φιλο σου "

Και έτσι πάνε όλα οτι υπήρχαν έσβησαν και παρασύρθηκαν μαζί με το λιώσιμο του χιονιού.
Ωστόσο ο φίλιππος ένιωθε ξανά. Αλλά πλέον ένιωθε, ένιωθε το τέλος το τέλος ήταν εκεί.
Έτσι ο Φίλιππος άρχισε να γραφεί όλα όσα ήθελε να της πει άσχετα εάν δεν είχε το κουράγιο ποτέ, ήθελε απλά να τα γραφεί.

Συγνώμη, πρώτα ήταν αυτό που ήθελε να της πει. Συγνώμη,για όλα αυτά που σε αγάπησα και δεν έκανα κάτι. Απλά είχα βάλει έναν τοίχο στα συναισθήματα μου επειδή δεν ήθελα να δεις πόσο νοιαζόμουν για σένα, πόσο σε αγαπούσα και επειδή δεν ήθελα να σε πληγώσω ή να δεις πόσο τρωτός και αδύναμος ήμουν πάνω στο θέμα της σχέσης. Φυσικά δεν σου ζητάω να γυρίσεις πίσω και να ανοίξεις μια πληγή που όπως λες έχει κλείσει. Ότι έγινε, έγινε. Χαίρομαι που συνεχίζεις μπροστά. Όλα αυτά τ χρόνια έμαθα πολλά. Έμαθα να μην αρκούμε μόνο στα λόγια αλλά μόνο στις πράξεις. Ενώ επίσης μου έμαθες πως να δείχνω την αγάπη μου και τώρα πλέον να μην ζητώ ανταπόδοση αυτού του αισθήματος. Απο δω και πέρα θα ζω το σήμερα και δεν θα προγραμματίζω τα πάντα γιατί δεν είναι σίγουρο οτι θα βρίσκομαι εδώ αύριο για να το κάνω, γιατί μου έδηξες πως δεν εξαρτάτε από εμάς το να προγραμματίζουμε την ζωή. Θα σε θυμάμαι για καιρό και δεν σε κατηγορώ που έφυγες έκανες το αναπόφευκτο. Εγώ δεν θα επιμείνω άσχετα εάν δεν μπορώ να πάω κάπου αλλού. Το παρελθόν μας(οποίο και να ήταν αυτό) έχει γίνει η μεγαλύτερη νοσταλγία μου με αποτέλεσμα να καταδικάζει το μέλλον μου να θυμάται τα πάντα.

Έγραψε ο Φίλιππος και έκλεισε το τετράδιο. Μαζί του έκλεισε την Ελίνα και όλη του την αγάπη για αυτήν.
Όλα είχαν πια τελειώσει...
                                
                                                                THE END...


Κλείσε τα μάτια σου και απλά θυμήσου.
Θυμήσου ότι ζήσαμε και πες με ότι απλά με ξέχασες.
Με ξέχασες για πάντα.

















1 σχόλιο: