Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Ανατολή

Ο ήλιος ανέτειλε  για πρώτη φορά στον ουρανό εκείνη την μέρα.
Το τοπίο μπροστά μας ήταν σαν να βγήκε από το παραμύθι,το καλύτερο παραμύθι,το δικό μας παραμύθι.

Περπατούσαμε βουβά ο ένας δίπλα στον άλλο, οι παπαρούνες δίπλα μας μύριζαν από την χθεσινή βροχή, 
ενώ τα αμάξια πηγαινοερχόταν δίπλα μας καθώς βαδίζαμε στην άκρη του δρόμου.
Βαδίζαμε σαν δυο σκιές, σιωπηλοί με μόνη συντροφιά την απαλή μουσική από το κινητό...

Προχωρούσαμε και εσύ μου έριχνες κλεφτές ματιές όταν νόμιζες ότι δεν κοίταζα. 
Αλλά δεν είμαι χαζός, όλα τα ξέρω όλα τα καταλαβαίνω.
Κουνάω τα χέρια μου άρρυθμα, απλά για να ακουμπήσω την άκρη των δικών σου.

Κοιτάς την ανατολή και χάνεσαι! 
Σαν δυο σκιές βαδίζουμε, χωρίς να μιλάμε. 
Αλλά ότι σκέφτεσαι εγώ το ξέρω, το νιώθω, είναι εμφανές μα και καλά κρυμμένο.
Είμαι ο χαζός σου, απλά νομίζεις ότι κοιμάμαι και δεν βλέπω αλλά το ξέρω,τα ξέρω όλα.

Είμαι η ανατολή που περιμένεις να εμφανιστώ μέσα από το σκοτάδι.
Είμαι αυτός  που απαλά θα σε ταξιδέψει στα πέρατα του κόσμου,
 μακρυά εκεί όπου καμιά ψυχή δεν έφτασε ποτέ.
Είμαι αυτός που θα σε κάνει να νοιώσεις ξανά.
Είμαι η ανατολή ή απλά είμαι ο χαζός σου,
ο δικός σου χαζός!

                                                      Κύπρος 25/4/12

2 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλησπερα
    ευχαριστω....
    ναι ειχα αλλαξει!!!
    οχι απλα πηγα με το σχολειο εκεινη την περιοδο και την ερωτευτικα την κυπρο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή