Άγνωστοι Γνωστοί

Την ειδα από μακρυά, αλλά ήταν σίγουρα αυτή;

Ομόρφυνε! Ή ο καιρός που πέρασε και μου έλειπε την έκανε ποιο όμορφη;

Λες να με θυμάται;

Μπα βλακείες.... Σιγά! Τι ήμουν εγώ για αυτήν;

Γελάει. Πόσο μου άρεσε όταν γελούσε, 

μπορώ να πω ακομα με αρέσει το χαμόγελο της.

Αλλά όχι!Πείσμα...

Εγωισμός πάνω από τον εγωισμό.

Άλλαξε πάντως! 

Αχ πόσο θα ήθελα......

Όχιιιιιι, ξέχνα την, βγάλ΄την απ το μυαλό σου μια χαρά τα είχες καταφέρει πριν την δεις!

Και μην ξεχνάς εάν θέλει μπορεί  να έρθει να σε χαιρετίσει.

Μα πάγος πάνω σε πάγο δεν πάει.

Ναι καλά αυτή ήταν που αποφάσισε να με ξεχάσει, εάν θέλει εδώ είμαι ας έρθει και ας κάνει ότι δεν με είδε.

Γελάω... Πνεύμα ανωτερότητας;

Σιγά απλά είναι μια άγνωστη, τι με νοιάζει;

Να απλά κάποτε θα έδινα τα πάντα για αυτήν, αλλά τώρα ούτε στάλα σάλιου για ένα απλό γεια.

Πως καταντήσαμε έτσι; εμείς; το πιστεύεις;

Αλλά πλέον έχω άλλους ανθρώπους να νοιάζονται για μένα, μπορεί να μην σου μοιάζουν να μην με γεμίζουν 100% αλλά αυτοί με σκέφτονται μια στο τόσο.

Κάποτε ήμουνα για σένα πολλά αλλά τώρα δεν αξίζω ούτε ένα σου χαμόγελο... Τι κρίμα!

Και το κάποτε έγινε τώρα και όπως αλλάζει ο καιρός, αλλάζουν και οι άνθρωποί.

Άπλα δυο άγνωστοι, που συναντήθηκαν τυχαία,

απλά δυο παρουσίες που απλά δεν ταίριαξαν, 

δυο ψυχές που ποτέ δεν κοιτάχτηκαν,

δυο σώματα που ποτέ δεν ενώθηκαν.

Απλά δυο άγνωστοι...

Και η αυλαία έπεσε,το θέατρο τον δυο ξένων τελείωσε, έφυγες.

Έφυγες και ησύχασα, η καρδιά άρχισε να χτυπά κανονικά.

Μόνο γνώριμα πρόσωπα με περιτριγυρίζουν...

Και δεν είσαι μέσα σε αυτά...

Είσαι απλά μια ανάμνηση, μια άγνωστη. 

Αυτή που δεν θα ξεχάσω ποτέ και αυτή που δεν θα θυμηθώ ξανά...